*การอัพครั้งนี้ อยากให้เป็นส่วนหนึ่งของการเคารพและระลึกถึงทหารอากาศผู้กล้าคนหนึ่ง
ซึ่งขณะนี้น่าจะเป็นที่รู้จักของคนทั้งประเทศ*
จากข่าวหน้าหนึ่ง ที่พูดถึงเหตุการณ์ช่วงบ่ายวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2558
เป็นเหตุการณ์เครื่องบิน F-16 ตกขณะฝึกซ้อมบินที่ จังหวัดลพบุรี
บ่ายวันนั้นปลาไม่ได้ดูข่าวเลย เพราะสอนทั้งวัน แต่มารู้เพราะพ่อโทรมาช่วงประมาณ 15.30 น.
พ่อ : "ปลา รู้ข่าวมั้ย พี่เอฟ F-16 ตก"
ปลา : "เอฟ? เอฟไหนอ่ะ?"
หลังจากนิ่งไปประมาณ 10 วิ หน้าพี่เอฟที่เรารู้จักแว๊บขึ้นมา
ปลาตกใจนะ พยายามถามพ่อว่าจริงหรอ? แน่ใจหรอ?
พ่อบอกก็นั่นน่ะสิ จากนั้นสายโทรศัพท์ของพ่อก็ดังตลอดเวลา
ปลายสายคือเพื่อนทหารอากาศของพ่อ ที่โทรมาถามข่าวคราวความเป็นมา
พี่เอฟ หรือ ร.อ. (น.อ.) นพนนท์ นิวาศนนท์ เป็นลูกชายคนโตของครอบครัวนิวาศานนท์
ครอบครัวปลากับครอบครัวพี่เอฟจะคุ้นเคยกัน
ปลาไม่ได้สนิทกับพี่เค้าหรอก ส่วนใหญ่ปลาจะคุยกับอาเหลียวและอาติ๋ว พ่อแม่ของพี่เค้า
บ้านเราคุ้นเคยกัน เพราะตอนเด็ก พี่เอฟกับพี่เอ็ดดี้มาเล่นที่บ้านปลาบ่อยๆ
อาเหลียวเป็นคนจังหวัดอยุธยา แต่แต่งงานกับอาติ๋วที่อยู่จังหวัดสระแก้ว
เวลาอาเหลียวไปอยุธยาก็จะผ่านบ้านปลา และแวะมาหาอยู่บ่อยๆ
ที่ปลาออกมาพูด ไม่ได้โหนกระแสหรือแสดงตัวอะไรนะ
แต่มันอยากพูด ด้วยความใจหายและหลายๆ อย่าง เพราะเราเองก็เหมือนเสียคนที่รู้จักไป
อาเหลียวกับพ่อถือว่าเป็นเพ่อนที่ซี้กันมาก ส่วนอาติ๋วกับแม่ปลาก็คุยกันตลอด
เท่าที่รู้จักกับบ้านนี้มา บ้านนิวาศานนท์น่ารักค่ะ
อาเหลียวอาติ๋วจะถามไถ่เรื่องการงานการเรียนของปลาเสมอ เหมือนเราเป็นลูกหลาน
พ่อมักชอบเล่าให้ฟังว่า อาเหลียวอาติ๋วภูมิใจในลูกทุกคนมาก
ปลาเคยไปค้างบ้านเค้าที่สระแก้ว
ในบ้านเค้าจะมีไวนิลรูปลูกชายทั้งคู่ มีบทกลอนของแม่ถึงลูก คือมันแสดงให้เห็นว่าเค้ารักกันมาก
ในวันที่ปลาทราบข่าวเรื่องพี่เอฟ ปลาตกใจ และเป็นห่วงอาๆ ที่สุด
ทุกคนต้องเข้มแข็งน่ะใช่ แต่ถ้าเรื่องมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันใครจะรับไหว
ปลาเห็นพี่เอฟตั้งแต่ช่วงเด็ก เค้าจะคุยกับพี่ชายปลามากกว่า ส่วนปลาจะเฉยๆ (เพราะปลาเขินอ่ะดิ)
ตอนเรียนเตรียมทหารที่นครนายก พี่เอฟจะขึ้นรถจากสระแก้วมาลงที่นครนายก
พ่อปลาจะช่วยไปรับไปส่งที่โรงเรียนเตรียมฯ
นี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พี่เอฟจะคุ้นเคยกับพ่อปลาด้วย
พี่เอฟเป็นคนขรึมๆ นะเท่าที่เห็นเอง ดูเป็นเด็กเรียน ส่วนน้องชายเค้าจะค่อนข้างเฮฮาหน่อย
พ่อปลาเคยเล่าให้ฟังว่า พี่เอฟบอกกับพ่อแม่ตัวเองว่าใหน้องชายเรียนในสิ่งที่ชอบ
อย่าให้เป็นทหารเหมือนเค้า เพราะฝึกแต่ละครั้งมันหนักมาก กลัวน้องไม่ไหว
เราเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อนะ
ขนาดพ่อปลาเองยังรู้สึกไม่ดีเลย พ่อพูดแต่ว่า "ภาวนาขอให้หลานรอด"
วันที่มีข่าว พ่อปลาลองติดต่อหาอาเหลียว มีช่วงหนึ่งอารับและบอกว่ากำลังไปลพบุรี
ขับรถไปเองไม่ไหว ส่วนอาติ๋วก็ร้องไห้ตลอดเลย
แถมอาเหลียวยังถามพ่อปลาด้วยว่าข่าวว่าไงบ้าง?
นี่คือจุดที่ยากที่สุดแล้วล่ะ ของคนเป็นพ่อแม่ที่ต้องเสียลูกไป
มันไม่สามารถมีอะไรมาทดแทนได้เลยจริงๆ กับความรู้สึก
ล่าสุดที่คุย อาเหลียวชวนพ่อไปลอยอังคาร แต่ก็ยังติดที่แฟนของพี่เอฟฟเองก็ยังทำใจไม่ได้
เพราะเหมือนเค้ายังไม่ไปไหน เหมือนเค้ายังอยู่
ตัวปลาเองได้มีโอกาสไปฟังสวด 1 คืน แล้วก็ไปในวันฌาปนกิจ
ส่วนพ่อปลาไปตั้งแต่วันรดน้ำศพ
คนในงานเยอะมาก ทั้งญาติพี่น้อง ทั้งหัวหน้า เพื่อนเหล่าต่างๆ
และทุกครั้งที่ไป เราจะได้ยินเสียงชื่นชมพี่เอฟเสมอ
พ่อคุยกันกับเพื่อนๆ เค้าบอกว่าในวันเกิดเหตุหน่อยคอนโทรลอะไรสักอย่าง
บอกให้พี่เอฟ eject หรือดีดตัวออกจากเครื่อง ประมาณ 7 ครั้ง แต่พี่เอฟไม่ยอมดีด
ที่ต้องพูดเพราะมันมีข่าวลือเรื่องสมรรถนะของเครื่อง โน่นนี่ บลาๆ
ปลาว่าเมื่อเราสูญเสียไปแล้ว เราก็ไม่ควรพูดถึงประเด็นอะไรให้มันกลายเป็นเรื่องที่แย่นะ
ส่วนของกองทัพอากาศเองก็จัดงานให้อยข่างสมเกียรติ
เราควรเคารพการตัดสินใจสุดท้ายของนักบินมากกว่า
ปลา ไปถึงตั้งแต่บ่ายสาม แต่คาดผิดที่ว่าคนจะมาช้า เพราะคนมาเต็มศาลา
งานนี้เราค่อนข้างจะเข้าถึงอาๆ ยากมาก เพราะมีแขกคนใหญ่คนโตเยอะ
บรรยากาศวันนั้นคละคลุ้งไปด้วยความโศกเศร้าค่ะ
อาติ๋วอาเหลียวร้องไห้ไปหลายรอบนะ
เราเองก็เศร้าไปด้วยเหมือนกัน ไม่ชอบเลยการไปงานแบบนี้
แต่ส่วนหนึ่งก็รู้สึกภูมิใจแทน พ่อบอกว่า พี่เอฟไม่ได้ตายเปล่า
แต่สร้างเกียรติยศให้กับตัวเองและครอบครัวด้วย
พ๊อคเกตบุคที่กองทัพอากาศและครอบครัวร่วมกันทำเพื่อแจกในงานวันฌาปนกิจ
หมดเร็วมากกกกก T^T พ่อปลาได้มาสองเล่ม แต่ปลาขึ้นช้า ไม่ได้เลยสักเล่ม
อาติ๋วบอกว่าเดี๋ยวต้องพิมพ์เพิ่ม เพราะคนที่ไม่ได้ ส่วนใหญ่จะญาติๆ กันนี่ล่ะ
"ลองอ่านแล้วค่ะ มีคำอาลัยรัก คำสรรเสริญพี่เอฟมากมาย อ่านแล้วซึ้งเลยล่ะ"
ไว้อาลัยครั้งสุดท้ายนะคะพี่เอฟ ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดี
ทุกคนจะรำลึกถึงสิ่งที่พี่ทำเสมอค่ะ
:)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น